Twee tuinders denken aan huisvesting arbeidsmigranten op de voormalige locatie van Multibier in Asten. (Foto: Hein van Bakel)
Twee tuinders denken aan huisvesting arbeidsmigranten op de voormalige locatie van Multibier in Asten. (Foto: Hein van Bakel)

Ingezonden - ‘Wij aan de Molenakkers zeggen nee tegen 500 arbeidsmigranten’

Algemeen 1.983 keer gelezen

Begin februari ligt er een brief op de mat. Van Gog Kwekerijen en Snack Products nodigen ons als bewoners aan de Molenakkers uit voor een informatieavond om eens te babbelen over de mogelijkheden die het bekende bedrijventerrein in Asten hen biedt. Ze zijn zich aan het oriënteren voor de huisvesting van hun medewerkers, laten zij in een beleefd en open schrijven aan ons weten. Tijdens die avond zou er ook ruimte zijn voor ons verhaal. We hebben ons verhaal toen luid en duidelijk gedaan maar voelen ons nu al, lang voordat er sprake is van concrete plannen, ongehoord.

‘Tuinders denken aan grootschalige woonlocatie voor arbeidsmigranten’ luidt deze week een artikel van het Peelbelang. Daarin komen de vast en zeker zuivere intenties van de bedrijven ruimschoots aan bod. Het is voor elke lezer makkelijk te begrijpen dat ze enkel op zoek zijn naar een verblijfplek voor hun harde werkers, en zich met een niet-verplichte informatieavond zeer netjes opstellen tegenover de buurt. In hetzelfde artikel insinueren ze dat wij als buurtbewoners, op wat vragen en zorgen na, niet negatief tegenover de ideeën staan. Dat is onjuist. Wie bij de informatieavond aanwezig was, heeft de weerstand gezien, gehoord en gevoeld. De aanwezige onpartijdige communicatieadviseur moest meermaals het gesprek stilleggen omdat de emoties zo hoog opliepen.

Een greep uit de echte reacties van ons als omwonenden die avond: “Moet je je eens voorstellen wat dit voor ons dorp zou betekenen? Hoe haal je het in je hoofd?!”, “Huisvesting is jullie probleem en daarmee hoef je het niet ons probleem te maken!”, en “Ik kijk straks vanuit de keuken letterlijk tegen het hoge complex aan. Dat is zó dichtbij en indringend. Dit is echt verschrikkelijk!”

En het ging maar door, op dezelfde toon. Ons kan toch zeker niet verweten worden dat we onduidelijk zijn geweest in onze angsten en afkeur. Toch doen de bedrijven het in het eerder genoemde artikel lijken alsof we enkel wat vragen hebben gesteld. Dat baart ons grote zorgen.

Voor onszelf is geen plek in het ontwikkelingsplan, waarom voor arbeidsmigranten wel?
Met dit opiniestuk lopen wij als buurtbewoners het risico om snel te worden weggezet als een stel xenofoben. Maar de weerstand zit een stuk dieper dan oppervlakkige vreemdelingenangst.

Allereerst was er de enorme schrik. De mededeling dat het om ‘zo’n 500 arbeidsmigranten’ zou gaan, sloeg bij ons in als een bom. 500 mensen. Dat maakt nogal een verschil in een straat waarvan je het aantal inwoners op twee handen kunt tellen.

Daarnaast krijgen wij als (evengoed hardwerkende) Astenaren nul op het rekest vanuit de gemeente wanneer we zelf meer woongelegenheid wilden creëren op de Molenakkers. Verschillende bouwkavels zijn ingetrokken omdat de gemeente er liever geen bewoning op ziet. Het door de gemeente opgemaakte ontwikkelingsplan uit 2010 stelt ook duidelijk dat het terrein is bedoeld voor bedrijven, niet voor bewoning.

Voor ons wordt niet van dat plan afgeweken, prima. Maar waarom voor arbeidsmigranten wel? Wie zou er dan precies aan het discrimineren zijn?

Ook wordt de beoogde situatie nu ’tijdelijke huisvesting’ genoemd. Dit kan zowel positief als vaag worden opgevat. Wat betekent ‘tijdelijk’ in de huidige economie en de huidige woningmarkt? 10 maanden of 10 jaar? Tijdens de informatieavond smaakte deze opmerking over tijdelijkheid naar een sussend gebaar. De migranten zitten er maar een tijdje en zijn dan weer weg.

Dat hun plek direct wordt ingevuld door een nieuwe ‘lichting’ lijkt ons niet meer dan logisch om het project voor de bedrijven rendabel te houden. Om nog maar te zwijgen over de ethische vraagtekens die je zou kunnen zetten bij het daadwerkelijk doorvoeren van een maximum in hun verblijfsperiode.

Dan zijn er nog de logistieke problemen die we voorzien, die we ook tijdens de informatieavond hebben geopperd. Deze 500 arbeiders komen namelijk niet in Asten zelf werken. En zullen zich dus elke ochtend en elke namiddag door de toch al drukke straten verplaatsen. Het gaat immers inderdaad om een bedrijventerrein, maar het ligt wel praktisch in het centrum van Asten.

Tot slot zijn er onze persoonlijke bezwaren. Wat gaat deze toevoeging aan onze rustige buurt doen met ons woongenot? En onze huizenprijzen? En met de veiligheid? Praten we niet al jaren over het terugdringen van de verloedering en het verval van het betreffende terrein? Moeten we oprecht geloven dat dit plan hierbij gaat helpen?

Waarom we nu direct willen reageren
Kortom: we zien nogal wat beren op de weg. Grote beren, die nog onlangs hun tanden hebben geslepen op het terrein van Oostappen Prinsenmeer. De situatie die zich daar voordeed omtrent arbeidsmigranten en hun huisvesting, kunnen we toch op zijn zachts gezegd een ‘gedoe’ noemen waar niemand van ons op zit te wachten.

Zo ver is het gelukkig nog niet. De plannen zijn nog niet concreet, de bedrijven meldden zich netjes eerst bij ons. Zij zitten naar eigen zeggen en schrijven enkel nog in de oriënterende fase en de plannen waar de gemeente zich later over moet buigen, zijn nog in de maak. En daarom is het juist nu belangrijk voor ons om ons geluid nogmaals duidelijk te laten horen: wij zijn tegen deze plannen. Wij zeggen nee.

Wat vindt u?
Wij zijn zeer benieuwd wat andere Astenaren hiervan vinden. Zijn er inwoners van omliggende straten die niet naar de informatieavond zijn gekomen, maar nu toch graag hun zegje willen doen? We nodigen onze medebewoners uit om zich ook te laten horen door middel van reacties of een (tegensprekend) opiniestuk in deze krant.

Verschillende bezorgde bewoners van de Molenakkers en omliggende straten

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant