In memoriam: Frans Boerekamps

Omroeper, reporter, carnavalsvierder, maar vooral ook een échte Astenaar. Frans Boerekamps mag met recht een dorpsicoon worden genoemd. Vorige week donderdag overleed hij op 85-jarige leeftijd.

door Maarten Driessen

Boerekamps ging ooit als prins door het leven, althans, één jaar bij carnavalsstichting De Klot in Asten. Daar zwaaide hij in 1978 de scepter en daarna diende hij er nog jaren als vorst. Ook was hij een graag geziene gast tijdens de zittingsavonden van De Klot, waar hij regelmatig met de oud-prinsen op het podium verscheen.

Maar zijn verdiensten zijn veel breder dan carnaval alleen. Zo was hij medeoprichter van ponyclub ‘t Gulden Spoor en diende hij als vaste omroeper bij wedstrijden in Manege Heijligers. Ook bij concoursen in de regio schalde zijn stem regelmatig over het terrein.

Echte heer

Boerekamps was daarnaast jarenlang dé reporter van Asten. In 1996 belandde hij bij lokale omroep Siris waarvoor hij tot 2010 regelmatig op pad ging. Altijd op de fiets, want een auto had hij niet. “Frans was een echte heer. Als wij allemaal petjes en jassen van Siris aan hadden dan deed hij daar nooit aan mee. Frans had gewoon een pak aan en een stropdas om. Dat was wel typerend”, zegt hoofdredacteur van Siris Harrie van Horik.

“Hij ging gewoon zijn eigen gang en daar had hij nog gelijk in ook, want later hebben we al die jassen en petten weg kunnen gooien omdat niemand ze meer wilde. Frans was de trendsetter, die deed niet mee aan die flauwekul.”

Wel leverde Boerekamps legio verslagen uit het Astense. Die waren dusdanig goed, dat Van Horik er eigenlijk nooit aan hoefde te sleutelen. Dat was overigens ook niet de bedoeling, zo maakte Boerekamps wel duidelijk. “Hij wist gewoon wat hij deed. Hij ging op de fiets ergens naartoe en monteerde vervolgens zelf thuis. Kant en klaar kwam hij er dan hier mee aanzetten.”

Het avonduur

Op dinsdag presenteerde hij het programma ‘Het avonduur’. “Dan las hij het nieuws voor, zoals Frans dat deed: héél traag. Ik gaf hem daarom altijd wat minder nieuws, anders zaten we er drie kwartier later nog.”

Van Horik noemt Boerekamps een échte Astenaar. “Van Someren wist hij niet veel, daar moest ik hem altijd over bijpraten. Vond hij ook niet interessant.” Bij Boerekamps was het kortom altijd Asten dat de klok sloeg.